sd

aaa4 · Wysłany: Wto 11:38, 20 Mar 2018

swietnie. Naprawde mieszkam z przyjaciolmi.

-A Michael ma nasz numer telefonu? W razie jakichs problemow?

-Tak, mamo, wszyscy wiedza, jak sie z wami skontaktowac. Ach, przy okazji, podam ci

numer mojej nowej komorki... - Szybko, dwa razy powtorzyla numer i kazala go sobie odczytac. - Ma

lepszy zasieg niz ta poprzednia, latwiej bedzie ci sie ze mna skontaktowac, dobrze?

-Claire? - odezwala sie mama. - Na pewno wszystko w porzadku?

-Tak, nic mi nie jest.

-Nie chce byc wscibska, ale ten drugi chlopak, ktory z wami mieszka, nie Michael,

tylko...

-Shane.

-Tak, Shane. Uwazam, kochanie, ze powinnas trzymac sie od niego na dystans. Jest od

ciebie starszy i wydaje sie taki pewny siebie.

Naprawde nie chciala wdawac sie w rozmowe na temat Shane'a. I tak prawie sie zajaknela

przy jego imieniu, az tak bardzo ja cos zabolala Chcialaby porozmawiac z mama tak jak kiedys. Wtedy

rozmawialy ze soba o wszystkim, ale nie mogla teraz rozmawiac z rodzicami o Morganville.

Czyli nie mogla z nimi rozmawiac o niczym.

-Bede ostrozna - wykrztusila, a potem jej uwage zwrocila mloda pielegniarka, ktora

stanela w drzwiach poczekalni i machala do niej reka. - Och, mamo... Musze konczyc. Przepraszam.

Ktos na mnie czeka.

-Dobrze, kochanie. Kochamy cie.

-Ja was tez. - Rozlaczyla sie, wsunela telefon do kieszeni i zlapala plecak.

Pielegniarka zaprowadzila ja za kolejne drzwi z matowego szkla z napisem "Oddzial

intensywnej opieki medycznej".

-Obudzil sie - powiedziala. - Nie mozesz zostac dlugo, chcemy, zeby jak najwiecej

wypoczywal, a juz widze, ze bedzie trudnym pacjentem. - Usmiechnela sie i mrugnela do Claire.

-Moze uda ci sie go troche rozchmurzyc. Ulatwisz mi zycie.

Claire pokiwala glowa. Byla troche zdenerwowana i wytracona z rownowagi intensywnoscia

potrzeby zobaczenia Shane'a, dotkniecia go. A jednoczesnie sie bala. Niepokoila ja mysl, ze go

zobaczy w takim stanie, i nie wiedziala, co ma mowic. Co mowili ludzie, kiedy tak przeraza ich