Na tropie opryszczki

Marta

Opublikowane: 2007-09-26
Autor: Elżbieta Bajko
Opryszczka to bardzo nieprzyjemna dolegliwość powodowana przez wirusa Herpes simplex. Istnieją cztery jego odmiany, ale najczęściej występują zakażenia typem 1 – Herpes simplex labialis (HSV typ 1) powodującym opryszczkę wargową. Zakażenie dotyczy nawet 80% populacji i utrzymuje się przez całe życie w postaci utajonej, aktywując się w sprzyjających dla siebie okolicznościach i powodując opryszczkę. U niektórych nosicieli nigdy nie dochodzi do jego uaktywnienia. Wirusem Herpes simplex zarażamy się zwykle we wczesnym dzieciństwie, ale może to się zdarzyć również osobom dorosłym.

Wirus przedostaje się do organizmu drogą kropelkową, poprzez uszkodzoną skórę i śluzówkę. Następnie ulega replikacji i pozostaje ukryty w zwojach nerwowych, czekając na możliwość uaktywnienia się, na przykład w czasie: obniżenia odporności immunologicznej wywoływanej chorobami z gorączką, infekcjami bakteryjnymi, stresem, szokiem alergicznym; w okresach zmian pogodowych; w trakcie opalania i w okresach wyziębienia organizmu. Opryszczka pojawia się też podczas menstruacji

Pierwsze objawy choroby są typowe: kłucie, pieczenie i swędzenie w zakażonym miejscu, na granicy błony śluzowej i skóry w okolicy ust. Po około 2-3 dniach pojawiają się, często zgrupowane w jednym miejscu, bolesne, sączące się pęcherzyki wypełnione treścią surowiczą a potem ropną, które po kilku dniach pękają, a w ich miejscu zostają strupki. W czasie rozwijania się pęcherzyków, wirus ulega replikacji i wtedy najłatwiej kogoś zarazić.

Rutynowe leczenie opryszczki polega na stosowaniu maści z przeciwwirusowym acyklowirem. Wnika on do komórki zakażonej wirusem i, wbudowując się do cząsteczki DNA, uniemożliwia mu replikację. Lekarze obserwują jednak wzrastającą oporność wirusa opryszczki na działanie tego leku. Ma on też niewielki wpływ na wydłużanie okresów pomiędzy nawrotami choroby; nie działa przeciwbakteryjnie i nie zapobiega zakażeniom okołoopryszczkowym (długo leczące się rany, blizny, stany zapalne); nie zmniejsza w istotny sposób objawów bólu i świądu, a te są najbardziej dokuczliwe.

Objawy opryszczki można też zwalczać, używając leków zawierających wyłącznie naturalne substancje czynne. Na rynku pojawiają się nowe innowacyjny preparaty . W ich skład wchodzą olejki eteryczne (z drzewa herbacianego, melisy lekarskiej, eukaliptusa, geranium, goździka, cytryny i mięty pieprzowej).

Niektóre olejki działają przeciwwirusowo. Udowodniono, że niszczą błonę komórkową wirusa opryszczki i, w konsekwencji, zabijają go. Wirusy nie są w stanie uodpornić się na takie działanie pojedynczych olejków, a tym bardziej – ich mieszanin. W badaniach klinicznych stwierdzono, że maści działają przeciwwirusowo wobec wirusa opryszczki, przeciwbakteryjnie (również na bakterie oporne na antybiotyki), zapobiegając i lecząc zakażenia okołoopryszczkowe. Maść działa przeciwzapalnie. Wyraźnie zmniejsza ból i swędzenie oraz wydatnie przyspiesza gojenie się wykwitów. Ponadto maście zapobiegają wystąpieniu pełnych objawów choroby w postaci pęcherzyków, jeżeli zastosuje się je w początkowej fazie infekcji.

Skuteczność stosowania olejków eterycznych w leczeniu infekcji skóry i śluzówki odkryli przed czterema tysiącami lat Chińczycy. Tradycję tę kontynuowali zakonnicy w średniowiecznej Europie, lecząc olejkami różnego rodzaju infekcje, choroby dróg oddechowych, bóle mięśni i stawów, artretyzm, reumatyzm, nerwobóle. Wiele właściwości terapeutycznych przypisywanych olejkom udało się potwierdzić we współczesnych badaniach naukowych. Rozpoczął je pod koniec dziewiętnastego stulecia Chamberland we Francji, a na szerszą skalę, już w XX wieku - Rene Gattefosse, który stworzył podwaliny szkoły aromaterapii klinicznej. Idealne zestawionymi składnikami są:

Olejek drzewa herbacianego jest skutecznym środkiem przeciwbakteryjnym, przeciwgrzybiczym i antywirusowym. Podnosi też siły obronne organizmu – stymuluje nasz układ odpornościowy do walki z infekcjami
Olejek z melisy lekarskiej stosowano jako środek uspokajający, nasenny, przeciwbakteryjny, przeciwzapalny i przeciwwirusowy – skraca czas leczenia zewnętrznych objawów opryszczki.
Olejek eukaliptusowy zwalcza bakterie, dezynfekuje, pomaga przy infekcjach, zapaleniach, reumatyzmie. Potrafi też wygrać w walce z wirusami opryszczki. Stosowany także w chorobach gardła i dróg oddechowych.
Badania wykazały, że również olejek geraniowy działa przeciwwirusowo, a ponadto zwalcza silne nerwobóle półpaścowe.
Olejek goździkowy w okresach wielkich epidemii stosowany był od wieków jako silny środek chroniący przed zakażeniem. Medycyna zna jego działanie przeciwbakteryjne, przeciwbólowe (bóle zębów), przeciwzapalne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze i dezynfekujące.
Olejek cytrynowy działa przeciwwirusowo i odświeżająco, poprawia odporność organizmu i zmniejsza swędzenie.
Olejek miętowy działa przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybicznie, antyseptycznie, przeciwbólowo i przeciwwirusowo w chorobach jamy ustnej (atakuje bezpośrednio wirusa opryszczki, uszkadzając jego otoczkę), gardła. Ułatwia też trawienie, działając żółciopędnie.
Skład preparatu uzupełnia mentol. Od stuleci stosowany w medycynie chińskiej, hinduskiej i europejskiej jako środek przeciwbólowy, chłodzący, odświeżający, przeciwświądowy, przeciwzapalny.

Objawy opryszczki i innych chorób z nią związanych można więc dzisiaj zwalczać, używając leków zawierających wyłącznie naturalne substancje czynne. Wirusy nie są w stanie uodpornić się na ich działanie. Olejki niszczą błonę komórkową wirusa opryszczki, blokują jej system oddychania, co prowadzi do śmierci komórki wirusa.

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]